Approach

De eerste stap naar het bereiken van onbewuste competentie is het openen van de ogen van de zorgprofessional/ hulpverlener voor het volledige spectrum van wat er van hem/haar wordt verwacht in de rol, en hem/haar zo naar een staat van bewuste incompetentie te brengen. 

Dit kan een vernederende en enigszins demoraliserende ervaring zijn voor de zorgprofessional/hulpverlener, wanneer ze zich plotseling realiseren dat ze niet geschikt zijn voor de rol op hun huidige opleidingsniveau. 

Als instructeur is het belangrijk om deze fase van iemands training goed te beheren, om vertrouwen op te bouwen in plaats van te vernietigen. Voor de juiste zorgprofessional/hulpverlener is de overstap naar bewuste incompetentie echter zeer motiverend om de vereiste vaardigheden te leren en een bekwame hulpverlener te worden.

Zodra een zorgprofessional/hulpverlener weet wat hij/zij niet weet, is de volgende stap om de hiaten in de kennis op te vullen met de juiste training.

Deze fase omvat een geleidelijke introductie van vaardigheden, die in eerste instantie het beste kan worden gegeven met theoretische lessen en individuele praktische vaardigheden.

Het is gepast om in eerste instantie klassikale lessen te gebruiken op dit opleidingsniveau, en het is belangrijk om ervoor te zorgen dat de zorgprofessional/hulpverlener de individuele basisvaardigheden goed begrijpt voordat hij/zij doorgaat naar RBT-scenario's.

Te snelle progressie naar RBT zal de zorgprofessional/hulpverlener overweldigen en opnieuw vernietigen in plaats van vertrouwen op te bouwen, maar het is even belangrijk om snel door te gaan naar RBT zodra de basisvaardigheden onder de knie zijn.

In dit stadium heeft de In dit stadium heeft de zorgprofessional/ hulpverlener een staat van bewuste competentie bereikt en zal hij in staat zijn zijn rol goed te vervullen in een trainingscontext, maar het zal zijn volledige concentratie vergen om dit te doen.

Ze zijn zich vaak grotendeels niet bewust van de overkoepelende tactische context van het scenario om hen heen, en kunnen gemakkelijk van de taak worden afgeleid door hen een vraag te stellen.

Een goede test die gebruikt kan worden om te beoordelen of een zorgprofessional/ hulpverlener op het niveau van bewuste bekwaamheid was, was om hen om informatie over het slachtoffer te vragen terwijl ze bezig waren met een scenario.

Op dat moment stopte de bewust bekwame zorgprofessional/ hulpverlener met wat ze aan het doen waren en keek op om me de informatie over het slachtoffer te geven. Wanneer hen werd gevraagd om het slachtoffer te blijven behandelen en mij de informatie te vertellen, zouden ze teruggaan naar de behandeling met competentie, maar stopten met praten. een staat van bewuste competentie bereikt en zal hij in staat zijn zijn rol goed te vervullen in een trainingscontext, maar het zal zijn volledige concentratie vergen om dit te doen.

Dit was een uitstekende illustratie dat ze beide taken niet tegelijkertijd konden uitvoeren omdat hun hogere denkniveau was gewijd aan de functie van slachtofferbehandeling, en er geen verwerkingscapaciteit meer was om de informatie over het slachtoffer te genereren en te verwoorden.

Het was op het moment dat een zorgprofessional/ hulpverlener zijn ongevalsmanagement kon uitvoeren terwijl hij informatie over het slachtoffer aan mij doorgaf, dat ik er zeker van was dat ze onbewuste bekwaamheid hadden bereikt en bijna klaar waren voor hun volledige rol als zorgprofessional/ hulpverlener.

Zodra de zorgprofessional/hulpverlener een staat van onbewuste bekwaamheid had bereikt in een scenario met één ongeval overdag, was de volgende stap het introduceren van aanvullende factoren, zoals omstandigheden met weinig licht, scenario's met meerdere slachtoffers en meer betrouwbare trainingsmodellen zoals live tissue.

Elk scenario werd uitgevoerd met exact dezelfde uitrusting die de zorgprofessional/hulpverlener zou dragen tijdens het werk, en altijd met exact hetzelfde uniform, materialen; zoals bijvoorbeeld kogelvrije vesten, helm, geweer enz. die de zorgprofessional/hulpverlener zou gebruiken.